تاریخ اماکن عتبات عالیات (78) از کتاب یاحسین کربلا نوشته حجت الاسلام علی اسماعیلی کریزی

سامرا:

سامرا چهارمین شهر مقدس عراق است ساختمان این شهر که در 124 کیلومتری شمال بغداد ودر سمت شرق رودخانه دجله قرار دارد به سال 221 هجری قمری باز می گردد ،در این سال محمد المعتصم بالله فرزند هارون الرشید پایتخت خلافت را از شهر بغداد به سامرا منتقل کرد وتاسال 256 هجری قمری هشت خلیفه از این شهر حکمرانی وخلافت نمودند( از سال 218 تا سال 279 هجری قمری)

اماکن زیارتی ، سیاحتی سامرا:

1- حرم امام دهم حضرت امام علی النقی (ع) ابا الحسن الثالث مشهوربه امام هادی( ع ) در سال ۲۱۲ هجری قمری در مدینه منوره در یکی از محله‌های نزدیک مدینه به نام صریا، روستایی که توسط امام کاظم( ع) بنا شده است متولد شد . پدرشان امام جواد( ع ) ومادر، سمانه یا سوسن خوانده می‌شد که اصالت مغربی داشت، حضرت امام هادی (ع ) پس از پدر بزرگوارشان امام جواد (ع) که درسال 220 هجری قمری به شهادت رسیدند در سن 8 سالگی به مقام امامت رسيد و دوران امامتش 33 سال بود. امام هادی (ع ) در مدینه تدریس فقه و حدیث داشتند وبه مشکلات مردم رسیدگی می کردند ، فرماندار مدینه گزارشی علیه امام( ع) مبنی بر قصد خروج وجمع آوری پول وسلاح به متوکل^[1] می دهد، متوکل عباسی فرستاده ویژه خود یحیی بن هرثمه را فرستاد تا حضرت را از مدینه به سامرا آورد ، د ر آن زمان امام (ع) حدود ۲۴ سال داشت و همین که منتشر شدیحیی بن هرثمه با سیصد سرباز آماده است تا امام (ع) را به سامرا ببرد، مردم مدینه تکان خوردند و زار زار گریه می‌کردند پس از رسیدن به سامرا در این زمان یحیی بن هرثمه قدمی برداشت ، وبه متوکل گفت: من خانهٔ ایشان را گشتم و جز چند حصیری که روی او نماز می‌خواند و چند کتاب دعا و قرآن ندیدم و این گزارش‌ها که به شما داده‌اند، دروغ است و هرگز نظر خروج ندارد ،امام در سامرّا به تدریس فقیه وتربیت محدث پرداخت و رساله‌ای در جبر و تفویض نوشت ،برای اینکه بتواند در زندگی خودش از حقوق عمومی استفاده نکند، مزرعه‌ای را در سامرّا تهیه کردند و خودشان‌گاهی در آنجا کار می‌کردند.فردی می‌گوید: دیدم امام هادی در آنجا مشغول کار است و عرق می‌ریزد. عرض کردم: دوستان شما کجا هستند؟ اجازه دهید ایشان این کار بکنند. حضرت فرمودند: نه، بهتر از من با دسترنج خود زندگی کردند؛ جدم رسول‌الله و علی بن ابی‌طالب و پدرانم وی را با فرزندش حسن بن علی( ع) ، امامین عسکریین می‌خوانند، زیرا در شهر نظامی سامراء،زیر نظر خلفای عباسی بودند. ونسبت دادن لقب عسکری به دلیل منطقه عسکر سامرا ست ،از برجسته‌ترین اصحاب و شاگردان علی بن محمد می‌توان: عبدالعظیم حسنی وعثمان بن سعید عمری نام برد در سامرا، امام هادی ع) اگرچه به طور مستمر تحت نظر بود، می‌توانست آزادانه در شهر بگرددو زیارات جامعه کبیره و غدیریه نیز منسوب به آن حضرت است با آنکه متوکل از دشمنان سرسخت آل علی (ع ) بود و بنا به دستور او بر قبر منور حضرت سيدالشهداء (ع ) آب بستند و زيارت کنندگان آن مرقد مطهر را از زيارت مانع شدند با اين همه در برابر شکوه و هيبت حضرت هادی (ع ) هميشه بيمناک و خاشع بود . مورخان نوشته اند : مادر متوکل نسبت به مقام امام علی النقی (ع ) اعتقادی به سزا داشت . روزی متوکل مريض شد و جراحتی پيدا کرد که اطباء از علاجش درماندند . مادر متوکل نذر کرد اگر خليفه شفا يابد مال فراوانی خدمت حضرت هادی (ع ) هديه فرستد .وبه یکی از نزديکان متوکل بود گفت : يک نفر را بفرست که از علی بن محمد درمان بخواهد شايد بهبودی يابد . وی کسی را خدمت آن حضرت فرستاد امام هادی فرمود : فلان دارو را بر جراحت او بگذاريد به اذن خدا بهبودی حاصل مي شود . چنين کردند ، آن جراحت بهبود يافت . خلفايی که در زمان امام (ع ) بودند : معتصم ، واثق ، متوکل ، منتصر ، مستعين ، معتز ، همه به جهت شيفتگی نسبت به قدرت ظاهری و دنيای فريبنده با خاندان علوی و امام همام حضرت هادی دشمنی ديرينه داشتند و کم و بيش دشمنی خود را ظاهر مي کردند ولی همه ، به خصال پسنديده و مراتب زهد و دانش امام اقرار داشتند علی بن محمد سرانجام به دستور معتز در روز ۳ رجب سال ۲۵۴ قمری در ۴۱ سالگی در زندان کشته شد.پیکر او به خانه‌اش بازگردانده‌شد و آنجا به خاک سپرده‌شد.پسرش امام حسن عسکری (ع) بر جنازه وی نماز گذارده‌است